امامت
یکی از رحمتهای الهی است که برای بشر در نظر گرفته شده و پروردگار منّان
بارها ارزش والای آنان را در آیات قرآن کریم به شکلی واضح و قرینه دار بیان
کرده است که اهل علم می توانند آن را درک کنند. اهل بیت افراد عادی بودند
که به این مقام رسیدند، آنگونه که پیامبرگرامی فرمود: « انّما انا بشرُ
مثلُکُم یُوحی الیَّ أنما إلهُکم الهٌ واحدُ ». ائمه علیهمالسلام همه یک
درجه و یکسان نبودند و هر کدام مقامی خاص داشتند. خداوند نعمت وجود اهل بیت
و اهل عصمت را به انسان عطا کرده است تا هرگز از راه هدایت دور نشود.
کلیدواژهها: قرآن، امامت، هدایت
مقدمه
قرآن
کریم اساس قانون و قانون اساسی ما و سنگ بنای تمدن اسلامی است. در فرهنگ
بشری شخصیتی مؤثرتر، نافذتر و انقلاب انگیزتر از پیامبر گرامی(ص) و کتابی
فرهنگ آفرینتر و زندگی سازتر از قرآن نداریم. در چهارده قرن گذشته بیش از
ده هزار تفسیر بر کلامالله نوشته شده است که تعدادی از آنها به صورت دستخط
در کتابخانههای جهان نگهداری میشوند. (خرمشاهی، ۱۳۷۲ ش)
هیچ
کتابی اعم از کتاب مقدس یا کتابهای دیگر نیست که تاریخی به قدمت و
تاریخچهای به روشنی قرآن داشته باشد. اغلب اسلام شناسان بر این باورند که
قرآن بی افزوده و کاستی است و در زمان حیات پیامبر(ص) کاتبان وحی با نوشت
افزارهای ساده و ابتدایی آن را نوشتهاند و سپس به مراکز سیاسی مهم جهان
ارسال شده است، به قول معروف» الفضلُ ما شهدت به الاعداءُ ».
قرآن
کریم سرچشمۀ اغلب علوم و معارف اسلامی و وحی نامه الهی است. عرفان، تصوف،
زهد و پارسایی، همه در قرآن ریشه دارد؛ از عرفان نظری مکتب ابن عربی تا
حکمت متعالیه صدرایی.
قرآن
اساس دستور زبان عربی و علوم بلاغی و ادبی است و در بسیاری از زبانهای
جهان از جمله فارسی و ترکی نفوذ دارد و در مکتبهای شعری جایگاه ارزشمندی
یافته است.که مولوی، حافظ، سعدی و دیگر شعرا نیز به آن ایمان دارند. حافظ
در این باره می فرماید:
حافظا در کنج فقر و خلوتِ شبهای تار تا بود وِردت دعا و درسِ قرآن غم مخور
مفهوم امامت، اگرچه زیر مجموعه مباحث کلامی به شمار می رود، اما مستندات قرآنی نیز دارد. به ویژه در نگرش شیعی، متکلمان- که داعیه دفاع برهانی از دین را داشته اند- طبق روش معمول در تمام دانش های اسلامی، به قرآن نیز مراجعه کرده اند. در واقع، منطقی هم همین است که ایده های ایشان به عنوان متکلمان مسلمان قاعدتاً نباید با کتاب محوری اسلام (قرآن) هیچ گونه ناسازگاری داشته باشد، حتی به جز علم کلام اسلامی، در خداشناسی فلسفی هم، آن گاه که به بحث امامت می ر سیم، به مستندات قرآنی برمی خوریم.
یکی از مباحث بسیار مهم و باارزش در معارف دین مبین اسلام و مذهب نورانی تشیع، پیروی از اهل بیت عصمت و طهارت ـ علیهم السلام ـ در کنار پیروی از قرآن است؛ زیرا قرآن و عترت پیامبر اسلام ـ صلی اللّه علیه و آله ـ دو ودیعة الهی و دو گوهر گرانبهای به امانت گذاشته شده از سوی رسول خدا ـ صلی اللّه علیه و آله ـ هستند که تمسک به آن دو ، مایة حرکت، رشد، سعادت و تکامل انسانها و جوامع بشری به حساب میآیند.
این دو ثقل ارزشمند، نشأت یافته از یک منبع، و در حرکت به یک مسیر، و سرانجام به یک مقصد منتهی خواهند شد. آنان که به دنبال سعادت و هدایت در دنیا و آخرت هستند، بیتردید باید گمشدة خویش را در آن دو، جستجو کنند، آن هم نه به صورت مجزا و جدا از هم؛ زیرا قرآن بدون عترت و عترت بدون قرآن، نه مورد توصیة قرآن است و نه مورد تأیید عترت؛ قرآن ابتدا پیامبر ـ صلی اللّه علیه و آله ـ و سپس اهل بیت عصمت و طهارت را نخستین و برترین معلم، مبیّن و مفسّر آیات خویش معرفی نموده است. به راستی چه کسانی میتوانند، بهتر از اهل بیت عصمت قرآن را تفسیر نمایند؟! از اینرو، باید اهل بیت پیامبر ـ صلی اللّه علیه و آله ـ را شناخت، و از آنان چگونه خواندن و چگونه فهمیدن قرآن را فرا گرفت.
در این تحقیق گروه ما سعی کرده با استفاده از منابع مختلف و کتب گوناگون به بررسی امامت در قرآن پرداخته و مقاله قابل قبولی در این باره ارائه دهد.
نوع فایل: word (قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 90
لطفا برای مشاهده متن کاملتحقیق امامت در قرآنمحصول را خریداری و دانلود نمائید